Diagnoza psychologiczna to proces, którego celem jest rozpoznanie problemów osoby, która zgłasza się do psychologa.

Diagnoza w tym ujęciu nie odnosi się tylko do klasyfikacji zaburzeń psychicznych,ale uwzględnia szeroki kontekst czynników i okoliczności, które można wskazać jako prawdopodobną przyczynę problemów pacjenta.

Celem diagnozy psychologicznej jest opracowanie (tzw. konceptualizacja) problemów pacjenta, omówienie proponowanego rozpoznania z pacjentem oraz przedstawienie sugestii odnośnie dalszego leczenia.

W trakcie procesu diagnozy stosowane są różne techniki, w zależności od zgłoszonych problemów i potrzeb. Zasadnicze elementy diagnozy psychologicznej obejmują wywiad i standardowe techniki diagnostycznych (przede wszystkim kwestionariusze).

Diagnoza psychologiczna odbywa się w ramach kompleksowego procesu diagnostycznego, obejmującego także diagnostykę medyczną w celu wykluczenia chorobowego lub organicznego podłoża zgłaszanych symptomów.

Ważną częścią procesu diagnozy jest omówienie wyników (rozpoznania) z pacjentem oraz ewentualne przedstawienie opinii na piśmie. Z tego względu, że diagnoza psychologiczna stanowi proces i może dotyczyć różnych celów, przewiduje się przeprowadzanie średnio od dwóch do czterech sesji diagnostycznych,w zależności od indywidualnych potrzeb.

Każdy człowiek jest odrębnością, każdy z nas jest inny, ma swój własny, niepowtarzalny kod genów, swoje indywidualne przeżycia, które na każdym etapie życia, szczególnie, gdy jesteśmy dziećmi czy młodzieżą, są dla nas nauką.  

Każda osoba ma także inną rodzinę pochodzenia, a więc i swoje niepowtarzalne doświadczenia i przekazywane od wieku dziecięcego treści, które budują świadomość siebie i światopogląd. To dzięki temu każdy z nas inaczej reaguje w danej sytuacji, jest wrażliwy na inne doświadczenia, co innego go wzrusza, złości, śmieszy...

 Z powodu tej indywidualności do każdego pacjenta mamy odrębne podejście, wszystkich traktujemy indywidualnie, z szacunkiem, który należy się każdemu człowiekowi, niezależnie od jego pozycji społecznej i wieku, biorąc pod uwagę jego linię życia i obecną sytuację.

Wpatrujemy się empatycznie w nastrój i osobowość, aby każda potrzebująca osoba czuła, że jest pod dobrą, fachową i współodczuwającą opieką.

Dobry psycholog potrafi stworzyć dobrą, przyjazną atmosferę do rozmowy, słucha aktywnie i podchodzi do pacjenta ze zrozumieniem. Dobry psycholog jest komunikatywny, umie nawiązać kontakt, potrafi dostosować styl komunikowania się do osoby.

Dobry psycholog posiada doświadczenie zdobyte dzięki stażom, profesjonalnym szkoleniom, własnej praktyce, dba o to by rozwijać się w swojej dziedzinie, dokształca się i doskonali swoją wiedzę, umiejętności a także dąży do stałego rozwoju osobistego. Dobry psycholog jest cierpliwy, spokojny, empatyczny, wrażliwy na otaczający nas świat.

Dobry psycholog jest dla nas miły, kulturalny i jest osobą kompetentną, swoim zachowaniem i sposobem bycia potrafi wzbudzić nasze zaufanie, dokłada wszelkich starań aby zapewnić jak najwyższy poziom swej pracy. Respektuje system wartości pacjenta i jego prawo do własnych decyzji.  W trakcie pierwszego spotkania z pacjentem uzgadnia cel oraz zakres działań a następnie w trakcie kolejnych spotkań także informuje o sposobach postępowania.

Dla dobrego psychologa kluczowe jest indywidualne podejście do każdej osoby potrzebującej pomocy psychologicznej. W swojej pracy kieruje się etyką zawodową i ludzką.

Każda wizyta polega na części diagnostycznej, a następnie prowadzi do zaproponowania odpowiedniej terapii. Może być to psychoterapia albo leczenie farmakologiczne (leki). W obu przypadkach terapeuta jest stale zaangażowany w proces terapeutyczny, nadzoruje każdy etap leczenia.

W czasie spotkań psychoterapeutycznych omawiane są na bieżąco problemy potrzebującej osoby. Ważne jest, aby wizyty przebiegały w atmosferze zaufania, komfortu i dyskrecji. Dodatkowo w przypadku farmakoterapii, na początkowym etapie lekarz udziela wyczerpujących informacji o jej przebiegu, o samym preparacie- o działaniu leku i jego ewentualnych efektach ubocznych oraz o przewidywanym czasie, potrzebnym na takie leczenie.

Przy kolejnych wizytach terapeuta pyta o ewentualne objawy niepożądane, które mogły wystąpić oraz o zmiany samopoczucia. Niezwykle ważne jest zaangażowanie terapeuty, który udziela pełnej informacji, dokładnie odbiera i ocenia to, co relacjonuje potrzebująca osoba oraz w leczenie angażuje samego pacjenta. To w dużej części od chęci, samokontroli i dyscypliny przyjmującego leki, zachęconego przez terapeutę, zależy sukces w leczeniu.