(22) 211 16 61
(22) 211 16 61
Seksualność to bardzo ważna część życia każdego człowieka. Dla kobiet seks jest wyrazem uczucia, bliskości i zaufania. Dzięki niemu kobiety czują się atrakcyjne i pożądane przez swoich partnerów.
Satysfakcjonujące życie seksualne buduje poczucie własnej wartości i pozwala poczuć się kobiecie spełnioną. Niestety istnieją takie zaburzenia, które przesłaniają i skutecznie utrudniają radość ze zbliżeń.
Dyspareunia to zaburzenie seksualne polegające na odczuwaniu dyskomfortu i bolesności w pochwie podczas zbliżenia.
Źródła bólu w trakcie stosunku
Doświadczany przez kobiety ból może mieć różne nasilenie – od nieprzyjemnego pieczenia do silnego bólu z towarzyszącym napięciem mięśniowym. Ze względu na odczuwany dyskomfort kobiety często wycofują się z życia seksualnego, odczuwają lęk i niespełnienie. Dyspareunii mogą towarzyszyć wyrzuty sumienia z powodu niezaspokojenia partnera oraz obniżenie samooceny i poczucie utraty kobiecości.
Ból może mieć także swoje źródło w naturze organicznej i wtedy nie ma nic wspólnego z dyspareunią. Za przyczyny organiczne uważa się schorzenia narządów płciowych lub miednicy małej. Bolesność może być spowodowana stanami zapalnymi pochwy i niektórymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, którym dodatkowo towarzyszą swędzenie oraz nieprzyjemna wydzielina.
Nie bez znaczenia w powstawaniu dyspareunii są:
W celu wyeliminowania bolesności wywołanej przez przyczyny organiczne należy zgłosić się do ginekologa i podjąć odpowiednie leczenie. Jeżeli konsultacja lekarska nie pomogła zdiagnozować źródła bolesności podczas stosunku należy zastanowić się nad możliwością wpływu czynników psychicznych na pojawienie się problemu.
Ból w trakcie stosunku może mieć pochodzenie psychogenne
Przyczyną psychogenną mogą być zaburzone i niesatysfakcjonujące relacje partnerskie oraz doświadczanie przemocy seksualnej (np. wykorzystywanie seksualne, molestowanie, gwałt). Kobieta odczuwa wtedy lęk przed zbliżeniem i nierzadko przypomina sobie przykre doświadczenia. W konsekwencji podświadomie czuje się zagrożona, nie może dostatecznie się rozluźnić ani czerpać przyjemności.
Często przyczyną jest także rygorystyczne wychowanie religijne. W takim przypadku seks kojarzy się z grzechem, pojawiają się wyrzuty sumienia oraz dysonans między tym, czego pragniemy a tym, co nam wpojono.
Również lęk przed ciążą może stać się przyczyną dyspareunii, szczególnie u kobiet, które mają za sobą skomplikowany i bolesny poród, źle znosiły okres okołoporodowy lub wiążą zajście w ciążę z traumatycznymi dla nich zdarzeniami (np. odejście partnera, odrzucenie przez środowisko).
Warto zaznaczyć, że dyspareunia dotyczy ok. 20% kobiet zgłaszających dolegliwości bólowe podczas stosunku seksualnego, a ok. 80% przypadków spowodowanych jest zmianami organicznymi.
Pochwica to inny rodzaj nerwicy płciowej
Innym zaburzeniem wywołującym ból jest pochwica. Pochwica polega na mimowolnym i niezależnym od kobiety skurczu mięśni zamykających wejście do pochwy.
Reakcja obronna pojawia się w sytuacji podniecenia seksualnego i całkowicie uniemożliwia pełny stosunek. Każda podjęta próba penetracji jest dla kobiety niesamowitym stresem, a odczucia bólowe przypominają „rozdzieranie” lub „palenie”. Tym bardziej może dziwić fakt, że część kobiet, u których diagnozuje się pochwicę, może swobodnie stosować tampony lub być badane ginekologicznie za pomocą wziernika. Taką postać pochwicy określa się mianem reaktywnej.
Pochwica pierwotna wyklucza każdy rodzaj penetracji. Kobiety chorujące na tę przypadłość nie współżyją nawet przez kilka lat, co w konsekwencji uniemożliwia im zajście w ciążę i spełnienie się w roli matki.
Nieleczona pochwica może mieć wiele następstw utrudniających spokojne i uporządkowane życie. Do najistotniejszych konsekwencji nieleczonej pochwicy można zaliczyć:
Dyspareunia i pochwica to zaburzenia seksualne wymagające specjalistycznej terapii
Dyspareunia i pochwica nie powinny być być bagatelizowane i uznawane za „wymówkę” pozwalającą uniknąć stosunku seksualnego z partnerem. Ta teoria wynika z niewiedzy, dlatego w tym aspekcie ważną rolę odgrywa psychoedukacja.
Kobiety z dyspareunią lub z pochwicą mają takie same potrzeby jak inne kobiety. Kobiety z zaburzeniami seksualnymi osiągają pobudzenie seksualne i doświadczają orgazmów podczas stymulacji manualnej lub oralnej narządów płciowych.
Kobiety z zaburzeniami seksualnymi odczuwają tym większą frustrację, gdy nie mogą liczyć na wsparcie i zrozumienie.
Wiele kobiet odczuwa wstyd i boją się zgłosić do specjalisty. Warto jednak przełamać swój strach, w celu uniknięcia pogłębienia i utrwalenia się zaburzeń.
Psychoterapia lub wizyta lekarska skutecznie pomagają w redukcji nagromadzonych lęków i zmianie postaw wobec własnej seksualności.
psycholog